Namaste vanuit Nepal

Iedereen weer hartelijk dank voor de reacties!! Erg leuk om te zien dat de verhalen gelezen worden en gewoon leuk om iets te horen!!

Oke, we zullen het maar direct toegeven, we zijn een beetje boefjes geweest… De titel van dit reisblog is “Jet en Arno gaan backpacken in India en Nepal” En ja, we hebben zo’n grote rugzak. Ook reizen we met het openbaar vervoer van de ene naar de andere plaats en hebben de reisgids “Lonely Planet” bij ons. Maar om heel eerlijk te zijn, zijn we geen echte backpackers.
Een beetje backpacker heeft lang haar. Het liefste een beetje rasta achtig (zowel voor mannen als vrouwen) De mannen zijn ongeschoren (Arno inmiddels ook trouwens)
Ze dragen de kleren van het land waarin ze zich bevinden. Zijn hippie achtig en delen hun sigaret en het eten (met 1 vork) met de hele groep.
Daarnaast verblijven ze in de meest goedkope budget hotels waarbij ze in vele gevallen de slaapruimte, maar in ieder geval de badkamer moeten delen met 3 tot 8 mede backpackers. Gemiddeld betalen ze dan ook zo’n 3 tot maximaal 8 euro per nacht voor een slaapplaats.
Tja en dan komen wij.. Wij willen namelijk graag een kamer met eigen badkamer. Als het even kan, dan ook nog een kamer met airco. En dan moet je diep in de buidel tasten.. Onze hotelkamers beginnen dan ook bij zo’n 15 euro per nacht..
Daarmee val je compleet buiten de boot vergeleken met “andere” backpackers.
Maar wat we na Agra gedaan hebben is helemaal van de gekken!!
We hebben onze namelijk in de watten laten leggen in een heel luxe hotel! We hadden een arangement vanaf woensdag ochtend vroeg tot vrijdagavond laat. (Op vrijdagavond gingen we namelijk met de trein naar Varanasi). Het hotel met airco, eigen badkamer, televisie en zwembad verzorgde ook het ontbijt en (buffet) diner. Heerlijk!!
Vanaf Agra zijn we met de slaaptrein naar Kahjuraho gegaan. Wij juppen proberen altijd een slaaptrein met airo te regelen, maar dat was voor deze trein niet meer mogelijk. We sliepen dus in the Sleeper class. Even ter info, de trein vertrekt om 23:15 en je komt om 6:30 aan in Khajuraho. Sleeper class kost dan zo’n 5 euro p.p. . Met airco zal ongeveer het dubbele kosten..
Jet heeft op zich goed geslapen. Arno paste bij lange na niet in het bed. Dit kwam vooral ook omdat we het niet vertrouwden om de tassen op de grond te laten liggen. Er loopt van allerlei volk rond en je stopt op vele stations.. We sliepen dus beiden met onze tas in bed, maar dan blijft er niet veel ruimte meer over. Aangekomen in Khajuraho stonden de Riksja’s alweer op ons te wachten. Ideaal!! Wij vies en bezweet in de Riksja op naar ons hotel. Nou, dat was geweldig!! We hadden wel gedacht dat het een luxe hotel zou zijn, maar dat het zo luxe was...
We kwamen dus aan bij de poort van het hotel. Hier zat een bewaker die moest controleren of wij op de reserveringslijst stonden. Ondertussen werd er snel gebeld en kwam er een man strak in het pak aan wandelen. Inmiddels was een andere bewaker met een stokspiegel de onderkant van de riksja aan het controleren of er geen bom onder zat. We kregen sterk het idee dat de meeste gasten zich toch op een andere manier naar het hotel begeven. Een limousine wellicht?
Toen de beste man in pak er achter was dat we toch wel degelijk op de lijst stonden, ging de poort open en mocht de riksja de oprijlaan betreden. Hier werden we netjes voor de deur afgezet waarbij de portier al aan kwam rennen om de tassen aan te pakken. Ook deze tassen werden later toen we aan het inchecken waren even gescand...
Super mooi hotel!! In Nederland zou een godsvermogen uitgeven voor zo’n verblijf. Voor Indiase begrippen nu ook maar in Nederland heb je er amper een goede hotelkamer voor...
Wel vallen we nu dus compleet buiten de boot bij echte backpackers...
Khajuraho was leuk. Mooie tempels! Leuk dorpje, net even anders dan de steden die we tot nou toe gehad hadden. Het zwembad van het hotel was ook erg fijn!! En elke middag lag er een fruithapje (bananen) klaar voor de nodige vitamientjes.
Vanaf Khajuraho zijn we dus vrijdagnacht met de trein naar Varanasi gegaan. Varanasi is de stad die met name bekend is vanwege de rituelen in de Ganges rivier. (Of zoals Hans Teeuwen zegt: “Vieze sloot!”). De hele stad is smerig. Overal lopen koeien en overal ligt wat er uit koeien komt. Aan de andere kant is het ook weer een beleving op zich.
Langs de Ganges bevinden zich allerlei plaatsen waar mensen kunnen baden, kleren kunnen wassen enz. Deze zogenaamde Ghats zijn in verschillende groottes en voor verschillende doeleinden.
Varanasi wordt voor Hindoes als DE plek gezien om te sterven. Wie namelijk sterft in Varanasi waarna zijn of haar as in de Ganges verdwijnt, hoeft niet meer te reincarneren.
Behalve priesters, jonge kinderen en mensen die door een cobra zijn gebeten (die zijn al schoon) moet iedere dode van zijn of haar zonden worden bevrijdt. Dit gebeurt door het lichaam eerst te wassen in de Ganges en vervolgens te cremeren.
Het cremeren gaat iets anders dan in Nederland. Hier worden de lichamen namelijk bij een aantal speciaal daarvoor ingerichte ‘Ghats’ in de open lucht op een stapel hout verbrand. Bij de grootste Ghat worden op die manier iedere dag wel een paar honderd lichamen verbrand. In de smalle steegjes kom je regelmatig mannen tegen die op hun schouders een soort bamboe brancard dragen met daarop een in felle kleuren ingepakt lichaam. Tijdens de wandeltocht naar de Ghat, zingen ze een lied.
Heel bijzonder om dit ritueel te zien gebeuren.
Vanwege het hoge waterniveau konden we nu niet van Ghat naar Ghat lopen en raakten we al gauw verstrikt in allerlei smalle steegjes. Hierdoor was het bekijken van de Ghat een beetje lastig en hebben we aan het eind van de middag nog een boottochtje gedaan. Varanasi was een hele ervaring, maar voor ons ook weer extra reden om verder te reizen naar Nepal. We waren er aan toe om het chaotische India achter ons te laten.
Dus maandagavond 22.00 uur zijn we wederom met een nachttrein vertrokken om ’s ochtends vroeg in Gorakhpur aan te komen. Hier hebben we de bus gepakt naar Sunauli (grens met Nepal). Rond het middag uur kwamen we aan bij de grenspost van India waar we na het invullen van een papiertje de grens kunnen overlopen. Dit blijft toch een bijzondere ervaring! In Nepal weer een papiertje invullen en dan is het officieel.
Vanaf dat punt weer in de bus die er in ieder geval 8 uur over zou doen naar Pokhara. Na precies 24 uur gereisd te hebben kwamen we dinsdagavond om 23 uur aan in Pokhara, in het Travel Inn hotel. Ondanks dat we geen resevering hadden zijn we hartelijk ontvangen en konden direct naar bed. Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen en het plaatsje bekeken. Nepal doet nu al veel rustiger en vriendelijker aan dan India. We merken dat we de mensen hier echt weer even een eerlijke kans moeten geven wanneer ze ons aanspreken, omdat we vanuit India toch gewend zijn geraakt aan iedereen die geld in je ziet. Zo hebben we al een aantal leuke gesprekken gehad met mensen die vooral graag even engels met je willen praten en benieuwd zijn waar je vandaan komt. Voor ons gevoel hoef je hier minder alert te zijn om ineens iets te moeten kopen of iemand te moeten betalen voor zijn informatie. Iets wat ons in India toch steeds heeft verrast.
Vanochtend hebben we het moeilijke besluit genomen om geen trekking te maken, omdat we echt een beetje in tijdnood komen en ook graag Pokhara zelf willen zien. Dus ons plan is nu om morgen met een scooter de omgeving te verkennen en vrijdag met zonsopgang een ander meer te bezoeken. Zaterdag zullen we dan weer de bus nemen naar Kathmandu, wat volgens velen een excursie op zich is. De weg van Pokhara naar Kathmandu moet erg mooi zijn. Aangezien we donderdag 8 sept alweer terugvliegen naar Delhi hebben we nu mooi nog een paar dagen voor de omgeving van Kathmandu.
Voor nu gaan we voor het eerst in 2.5 week een steak eten! Iets wat ze in India vanwege de heilige koe natuurlijk niet hadden. Ook is hier weer bier, dat we in Varanasi hebben moeten missen. Nepal kan al niet meer stuk!